Absent Dergisi / Sayı2 / Kış 2016
1/ “Ey yurdum yalnızlık!
O kadar uzun süre yabanıl yaşadım ki yaban ellerde,
gözyaşları içinde sana dönmemek mümkün değil!”diyerek feryad eden Nietszche’yi de anarak sormak isterim Filiz’cim; uzun yıllar yurt dışında yaşamış ve sonra geri dönmüş biri olarak neresi sıla bize neresi gurbet diye sorasım var, ne dersin, yazarın bir vatanı, yurdu var mıdır?
Yazmak edimi, özü gereği yalnız yapılan bir iş, böyle olunca uygun bir kişilik, daha doğrusu duygusal ve fiziksel bir “kuvvet” gerektiriyor. Kuvvetten kastim, yazabilmek, üretebilmek için kişinin devamlı ayrılmak ve sonra yine dönmek zorunda kaldığı yer, bir tür denge durumu ve ona olan eğilimi. Okumaya devam et