Tag Archives: Gezi Apartmanı

FİLİZ ELASU İLE SÖYLEŞİ / Aysel Karaca

Absent Dergisi / Sayı2 / Kış 2016

1/ Ey yurdum yalnızlık!

O kadar uzun süre yabanıl yaşadım ki yaban ellerde,
gözyaşları içinde sana dönmemek mümkün değil
!”diyerek feryad eden Nietszche’yi de anarak sormak isterim Filiz’cim;  uzun yıllar yurt dışında yaşamış ve sonra geri dönmüş biri olarak neresi sıla bize neresi gurbet diye sorasım var, ne dersin, yazarın bir vatanı, yurdu var mıdır?

Yazmak edimi, özü gereği yalnız yapılan bir iş, böyle olunca uygun bir kişilik, daha doğrusu duygusal ve fiziksel bir “kuvvet” gerektiriyor. Kuvvetten kastim, yazabilmek, üretebilmek için kişinin devamlı ayrılmak ve sonra yine dönmek zorunda kaldığı yer, bir tür denge durumu ve ona olan eğilimi. Okumaya devam et

‘Günümüzde apartmanların kardeşliği mümkün değil’

Birgün / 07.05.2015 / KÜLTÜR SANAT

RÖPORTAJ: CENGİZ KILÇER

Filiz Elasu’yu 2012’de yayınladığı ilk romanı ‘Oyun’dan hatırlıyoruz. Son romanı ise ‘Gezi Apartmanı’ ; Gezi olaylarını anlatmıyor ancak Gezi’ye destek vermiş olan toplumsal kesimleri ve endişelerini, edebiyat sınırları içerisinde kısmen irdeliyor.

>> İlk romanınız “Oyun” 2012’de yayınlanmıştı. Araya bir dolu zaman, Türkiye’yi ve pek doğal olarak hepimizi ilgilendiren 2013 “Gezi” Haziran Direnişi girdi. Son romanınız ile, “Gezi Apartmanı” ile bu toplumsal hareketle ilişki kurabiliyor muyuz? Kurmalı mıyız?
Gezi hareketi olduğunda romanın seksen küsur sayfasındaydım. Kendimi garip bir durumun içinde bulduğumu, yazmaya devam edip etmemek konusunda bir an şüpheye düştüğümü itiraf etmeliyim. Ülkede hiç beklenmedik, özellikle orta sınıfların başını çektiği bir toplumsal hareket vardı, güzeldi, umut doluydu ve ben oturmuş, bir orta sınıf eleştirisi olarak nitelenebilecek, neredeyse distopik bir roman yazıyordum.
Sonuçta kitabı yazmaya devam ettim. Ben bir roman yazıyordum, bir tarih analizi ya da belgesel üretmeye çalışmıyordum. Edebiyat tabii ki toplumsal hareketlerden, bunları inceleyen sosyal bilimlerden faydalanabilir ama bambaşka bir kulvarda, biçemde varlık bulur. Yazar, aynı zamanda bir toplumun, kolektif bir bilincin ürünüdür ve hakikatin peşindedir. Şekli ne olursa olsun, bu hakikati yansıtması, son derece doğaldır.
Gezi Apartmanı, Gezi olaylarını anlatmıyor ancak Gezi’ye destek vermiş olan toplumsal kesimleri ve endişelerini, edebiyat sınırları içerisinde kısmen irdeliyor.

Okumaya devam et

Öznur Özkaya yazdı: “Kaybolmuş bir şeyler vardı”

oznur-ozkaya-yazdi-kaybolmus-bir-seyler-vardi
Filiz Elasu ikinci romanı “Gezi Apartmanı”nda; şehrin ve insanların modernleşmeyle birlikte nasıl değiştiğini bir apartman yaşamında örnekliyor. Etrafımızda yaşanan tüm olumsuzluklara nasıl da gözlerimizi kapattığımızı gündelik hayattan verdiği örneklerle somutlaştırıyor. Günlük yaşantımızda pek de önemsemediğimiz, zamanla kanıksadığımız yanlışları gözler önüne sererken doğru bir toplum yaratma yolunun doğru bireyler olmaktan geçtiğini anımsatıyor.

Okumaya devam et

“GEZİ APARTMANI’NDAKİ ZOMBİLER” – Erdal Emre

7b242e26-f3c4-41cc-bb96-0ee45d2b5f25

Yüzleşmek son yılların moda kavramlarından. Neredeyse tüm siyasetçiler ya da toplumsal kesimler bir yüzleşmeden bahsediyor. Ancak bu yüzleşmeyi herkes “karşı taraf”tan talep ediyor. Böyle olunca yüzleşme gibi “kendine dönük” bir durum, karşı taraftan gelen bir dayatmaya dönüşüyor. Okumaya devam et

Gezi Apartmanı: Herkes Alışıktı Belki de Yurdagül Sayıbaş

GeziAptKapak ON kGezi Apartmanı Filiz Elasu’nun ikinci romanı. İlk romanı Oyun‘da olduğu gibi bu romanda da yazar, toplumsal sorunların altını çizmeye devam ediyor. Yaşadığımız şehrin ve içinde yaşayan insanların modernleşme ile birlikte yaşadığı değişimi bir apartmanda somutlaştırarak anlatıyor.

Toplumsal hayatın temel taşlarından biri olan empati yeteneğimizi yitirdiğimiz zaman başkalarının acılarına duyarsızlaşıyoruz. Çevremizde olan biten bütün olumsuzluklar bize normalmiş gibi görünüyor. “Herkes alışıktı belki de…” (s. 35) Elasu romanında bu olayları yoğun bir biçimde anlatarak adeta gözümüze sokuyor. Derin uykumuzdan bizi uyandırmak için omuzlarımızdan tutup sarsıyor. Yaşadığımız ülkede, günlük hayatın içinde karşılaştığımız şiddeti gözler önüne sermekle kalmayıp anlattığı olaylarla bu şiddeti yaşatıyor. Gezi Apartmanı sakinleri ile yaşanan olayları dikkatli bir gözle okuduğumuz zaman empatinin olmadığı yerde ilişkilerde baş gösteren şiddet fiziksel şiddetin de önüne geçiyor. Romanın temel kahramanı Sacide bu sorunlar karşısında çileden çıkıyor.

Okumaya devam et